The Wingéd Hippo and the Rabbit Fair // L’Hippopotame ailé et le Lapin blanc // فرس النهر المجنح والأرنب الأبيض // ההיפופוטם המכונף והארנב הלבן
Please draw a Renaissance like black-and-white engraving of a small white rabbit sitting on a flying winged hippopotamus (ImageFX)
Click to enlarge
The Wingéd Hippo and the Rabbit Fair
Upon the morn, when sun doth gild the skies,
A marvel strange doth greet the waking eyes:
A hippopotame with wings of light,
Soars high above the world in airy flight.
Beside him, small and fair, a rabbit white,
With eyes of wonder, gazeth on the sight.
« Come, gentle friend, » quoth he of mighty frame,
« Together we shall roam the world aflame,
From verdant hills to seas of deepest blue,
And all the lands where beauty doth ensue. »
O’er fields of gold they fly, where flowers spring,
And forests vast, where ancient oak doth cling.
The rabbit smiles, his heart with joy doth fill,
To see such wonders as they climb each hill.
They sail o’er rivers wide, ‘neath moon’s pale glow,
And watch the stars, as steady winds do blow.
The hippo’s wings, so strong, so broad, so true,
Bear both through heav’ns of dawn and twilight hue.
From icy peaks to deserts vast and bare,
They venture far, exploring ev’rywhere.
« Lo, see the earth, how wondrous it doth seem,
A tapestry of nature’s brightest dream! »
The rabbit, soft upon his friend’s broad back,
Doth whisper thanks for each discovered track.
« Thou art the wings of joy, the heart of grace,
Who bringeth me to each enchanted place. »
Thus round the world they fly, both brave and free,
A creature strange, with rabbit blithe in glee.
And ne’er did skies such gentle pair behold,
As they, who journey far, with hearts of gold.
L’Hippopotame ailé et le Lapin blanc
Sur l’azur clair, d’un vol au ciel léger,
L’hippopotame aux ailes déployées
Portait le doux lapin, sans le bouger,
Dans l’aube d’or, aux ombres argentées.
Des monts lointains aux plaines d’un éclat,
Ils contemplaient la terre, vaste et belle,
Les mers chantant, les cieux d’un grand éclat,
Sous l’œil ravi de l’ami tout fidèle.
« Regarde, ami, les champs, les bois charmants,
Les flots d’azur et les pics d’albâtre,
La douce plaine où dansent les vents,
Et l’onde claire au reflet délicat. »
Le petit lapin, l’œil pur et brillant,
De sa patte blanche en signe d’allégresse,
Rendit hommage au vol si triomphant :
« Ce monde est beau sous tant de largesse ! »
Ainsi voguaient, dans l’air pur et profond,
Le grand ami et le petit compère,
Sur chaque souffle, sur chaque horizon,
Guidés par l’amour d’un vol éphémère.
فرس النهر المجنح والأرنب الأبيض
في السماء الصافية، طائرًا بخفّة،
فرس النهر بجناحيه الواسعة،
يحمل الأرنبَ اللطيفَ في دفء،
فجرًا ذهبيًا، في ظلال ساطعة.
من الجبال البعيدة إلى السهول،
ينظران إلى الأرض، واسعةً وجميلة،
الأنهار تغني، والسماء في حُلل،
وتحت عين الصديق الأمين، نبيلة.
قال فرس النهر: « انظر، يا صديقي،
إلى الحقول، والغابات الساحرة،
إلى البحار الزرقاء، والجبال البهية،
والسهل الذي ترقص فيه الرياح الطاهرة. »
الأرنب الأبيض بعينَيه البريئتين،
يرفع كفَّه في علامة فرحٍ كبيرة،
يقول: « إن هذا العالم، في كل حين،
يبدو رائعًا تحت نعمةٍ منيرة. »
هكذا يسبحان في الهواء النقي والعميق،
الصديق الكبير والرفيق الصغير،
على كل نسمة، على كل أفقٍ دقيق،
موجّهَين بالحب في رحلةٍ قصيرة.
ההיפופוטם המכונף והארנב הלבן
תחת שמי התכלת, בעדנה קלה,
ההיפופוטם פורש כנפיים רחבות,
נושא הארנב בעדינות רכה,
עם שחר זהב וצללים רועדים.
מראשי הרים עד שדות נפרשים,
הם צופים יחד, האדמה כה יפה,
נהרות שרים, שמיים רחוקים,
מתחת עין חבר נאמן, נעלה.
אמר ההיפופוטם: « הבט, ידידי,
לשדות ירוקים ולחמדת יערות,
לים כחלחל, הרים זוהרים,
למישור בו רוחות נושבות בעדינות. »
הארנב הלבן בעיניו מוארות,
מרים כף בקטנה הוקרה,
אומר: « העולם כה נאה ומלא ברכות,
מתחת חסד של זהר. »
כך טסו יחד, באוויר צלול, עמוק,
החבר הגדול, הלווה הקטן,
על כל משב רוח, על כל אופק רחוק,
מובלים באהבה במסע חופשי ונרקם.
